50% van de bedrijven burn-out


11% van de werknemers had in 2010 volgens het CBS burn-out klachten. Are you kiddin’? Elf procent, en dat aantal is alleen maar stijgend! Ik was in 2009 dus in goed gezelschap, want toen was ‘ie er bij mij ook ineens. BAM! Mijn burn-out.
Ik voelde me volledig opgebrand, futloos en had nergens zin in. Het moet een crime geweest zijn voor mijn directe omgeving, want de energieke ik was veranderd in een wezenloos hoopje chagrijn die nergens zin meer in had. Contact maken met de wereld om me heen, hoe lief ook, was er niet meer bij. Gelukkig had ik een goede bedrijfsleidster die de symptomen herkende en me na een goed gesprek naar huis stuurde. Verbaasd hoorde ik aan, dat ze me tot na mijn vakantie niet meer wilde zien op het bureau. Een paar weken later vertrok ik naar de Italiaanse zon om daar drie weken in mijn hangmat over het Idromeer te staren. Én te herstellen.

 

De burn-out van bedrijven

Volgens mij hebben veel bedrijven last van dezelfde klachten als ik had. Energieloos doen ze wat ze doen. Kijkend naar de concurrentie bedenken ze hun volgende actie. Om meer omzet te genereren gaan de prijzen nog een keer naar beneden in de hoop dat prospects dan wel ‘Ja.’ zeggen. Maar eigenlijk zijn het wezenloze hoopjes chagrijn die het niet lukt om contact te maken met hun klanten. 50% van de bedrijven is burn-out! Dan valt die 11% van werknemers ineens eigenlijk best mee. 😉

Helaas doet het CBS nog geen onderzoek naar burn-out klachten van bedrijven zelf. Dus nee, echt wetenschappelijk kan ik mijn stelling niet onderbouwen. Het is mijn gevoel wat spreekt bij alle uitingen van bedrijven die ik elke dag zie. Vele energieloze boodschappen, zonder echte inhoud. Er sprankelt niets meer, de energie van de oprichting is weg. Opgebrand, maar helaas niemand die hen naar huis stuurt om op vakantie te gaan.

 

Adembenemend uitzicht

Zacht slingerend in mijn hangmat vond voor mij een grote transformatie plaats. Ik ging bij mezelf ten rade. Waar was ik eigenlijk mee bezig? Waarom was alle energie uit mij verdwenen? En nog belangrijker: hoe kreeg ik er weer energie in? Ik ging op zoek naar dingen die me energie gaven. Al tijdens de vakantie begon ik weer met sporten. Ik blies het stof van mijn racefiets en zette de klim in de eerste de beste berg op. Bovenop was ik bekaf en genoot ik met sterretjes voor mijn ogen van het adembenemende uitzicht. Wow! Dat gevoel wilde ik vaker hebben.

Met verzuurde benen in mijn hangmat overdacht ik de dingen die ik deed. Ik was al parttime zelfstandige, maar mijn hoofdtaak was mijn grafisch werk op een stedenbouwkundig bureau. Vier dagen per week was ik de spil van het bureau, coachte verschillende mensen, had goed contact met de directie en kreeg van hen alle vertrouwen en waardering. En toch was ik er niet echt gelukkig. Ineens voelde ik dat het tijd was om mijn passie te volgen. Waar ik écht blij van werd was mooie dingen maken voor míjn klanten.

Terug van vakantie melde ik mijn bedrijfsleidster dat ik over vier maanden ontslag zou nemen. En tegelijkertijd merkte ik dat mijn burn-out klachten als sneeuw voor de zon waren verdwenen. Ik straalde weer aan iedereen uit wie ik was, vol energie en zelfvertrouwen op weg naar de toekomst.

 

Business met passie

Wat zou het mooi zijn als bedrijven dat ook weer zouden doen. Uitstralen wie ze zijn en vol zelfvertrouwen afstappen op de toekomst. En zichzelf niet te degraderen tot een kloon van de concurrent. Toen ik burn-out was, had ik de grootste moeite contact te maken met mijn omgeving. Ik had er gewoon weg de energie niet voor. Hoe zou je dat als energie- en passieloos bedrijf wel kunnen? Straal je niets uit, dan zit ook niemand op je te wachten. Maar als je met alle medewerkers komt tot een inzicht in gedeelde passie binnen het bedrijf (en die is er!), dan kan de energie weer gaan stromen. Passie is de beste energiebron die er is, zowel privé als zakelijk!

Wanneer een bedrijf samen op de fiets stapt en de berg op fietst kun je ook samen genieten van het uitzicht. Samen de ‘Passo di Identità’ beklimmen om al pratend en spelend te komen tot inzicht in de drijfveren van het bedrijf. Wanneer je die samen hebt hervonden, raak je ze niet zomaar meer kwijt. Dan kun je bovenop de berg zitten en genieten van het uitzicht. En samen de energie voelen die je verbind met je collega’s en het bedrijf.

Dát is waar in mijn ogen branding over gaat. Niet je prospects bestoken met mooie praatjes en plaatjes, maar de passie uitstralen die je bindt. Wanneer je vanuit die passie alles doet en maakt wat zichtbaar is voor de buitenwereld, ontstaat vanzelf eenheid én aantrekkingskracht.

 
Ricardo Bravenboer is branddesigner. Hij helpt bedrijven bij het aantrekken van hun ideale klant met een combinatie van creativiteit en wetenschap. Door drijfveren van het bedrijf te vertalen in visuele identiteit en merkstrategie, maak je van je bedrijf een transparant en betekenisvol merk.
 
Speciale dank aan Peter Wellen van Cartoon Creator voor het beschikbaar stellen van zijn illustratie.
Dit bericht is geplaatst in Verbinding met de tags , , , , , . Bookmark de permalink.

7 reacties op 50% van de bedrijven burn-out

  1. Ingrid Langen schreef:

    Hoi Ricardo, wat een bekend verhaal! Ik heb het gevoel dat de passie verdwenen is omdat mensen de media zijn gaan geloven. Er is een crisis dus alle hoop is weg, we zijn met z’n allen slachtoffer…. Et voila, de weg naar opgebrand zijn is ingezet. Wat heb je wel nodig: de verbetenheid om die top te halen, no matter what. Daar komt passie vandaan en verdwijnt de lusteloosheid!

    • Volgens mij is het andersom 😉 Als je je passie vindt, heb je geen moeite om jouw top te halen. Met verbetenheid de top proberen te halen lukt niet als de passie op een andere berg ligt.

      • Sybe Dijkstra schreef:

        mooi antwoord! En er is een verschil tussen volhardendheid en verbetenheid. Vasthouden aan je passie vraagt je om volhardend zijn, verbeten hoeft niet.
        Metafoor voor deze transformatietijd die velen crisis noemen:
        Surfen op de turbulentiegolven!

  2. Peter de Heer schreef:

    Een gevoelsaanname presenteren in harde percentages? Met tendentieuze vooronderstellingen zetten we elkaar op het verkeerde. Niet doen!

  3. Cor Frijters schreef:

    Mogelijk zijn de (harde) cijfers niet correct. Dat er een gedeelte van de bedrijven weinig passie uitstralen klinkt ook voor mij bekend. De vergelijking met een burn-out is misschien iets te heftig. Dat een onderneming energie leks kan hebben klopt. Vraag is natuurlijk ga je eerst lekken dichten of zorg je voor nieuwe energie en ga je dan dichten. Energie toevoegen (vernieuwing) levert mogelijk wel sneller resultaat op.

  4. Wil Hendriks schreef:

    In mijn werk, waarbij ik werk met spanning en ontspanning en emoties, kom ik bij talloze bedrijven in het land. Wat mij inderdaad ook heel vaak opvalt is dat a) Veel werknemers het niet echt naar hun zin hebben op het werk en de fut er behoorlijk uit is en b) Er inderdaad in veel bedrijven een managementcultuur is, waarbij targets en imago voor het hart naar de werkvloer lijkt te gaan.
    Ik heb zelf 10 jaar lang leiding gegeven en heb ook een keer een burn-out gehad. Dit heeft deels uiteraard iets met jezelf te maken (welke keuzes maak je, hoe ga je met dingen om als werkdruk….coping). Maar het zegt ook iets over de tijdgeest waarin we leven; enorme aandacht voor cognitieve ontwikkelingen, prestatiedrang, overvloed aan informatiestroom etc.
    Investeren in gevoel is minstens zo belangrijk dan investeren in kennis. Werken vanuit een goede balans tussen hart en hoofd werkt veel constructiever. Wanneer het management/de top van bedrijven zich ook meer kwetsbaar durft te tonen en meer oor en hart heeft voor de werkvloer (en de klant), zal er meer commitment ontstaan en werkt dit uiteindelijk veel productiever in verschillende opzichten.

Reacties zijn gesloten.