“Zou het ook werken voor een bedrijf?” vroeg ik.
“Dat zouden we moeten proberen” antwoordde hij.
Een jaar later kwam die kans.
Ik was het idee eerlijk gezegd alweer bijna vergeten.
Maar toch kwam het weer naar boven toen ik zat te lunchen met Bob. De eigenaar van Barefoot sustainable innovation werd meteen enthousiast.
“Gebruik Barefoot maar als proefproject!”
Ik sprak destijds met Michiel Dol, een getalenteerde Delfste dichter. Hij had toen net poëzie geschreven voor op het raam van Restaurant Het Labyrint. Zijn eerste gedicht met inspiratie buiten zijn eigen leven.
Het raakte me.
Net zo hevig als de andere gedichten van Michiel.
Ik zag meteen de waarde.
Uit alle onderzoeken op merkgebied blijkt, dat het aanspreken van emoties van de klant de enige manier is om echte aantrekkingskracht te generen.
Het mooiste is om mensen direct in het emotionele brein te raken.
En wat is beter in staat om dat te doen…
…dan kunst?!
En juist een gedicht is multi inzetbaar.
Voor Barefoot plakken we het gedicht op de muur van het nieuwe kantoor. Het werd de intro van de film die we maakten. En we plaatsten het als verrassing aan de binnenkant van de offertemap.
Want Michiel liet zien dat hij het absoluut kan.
Dichten voor een bedrijf.
En hoe!
Hij schreef:
Blootvoets
verlost
van
het pad
dat reeds
belopen
is
kietelt
vrijheid
mijn
ziel
blootMichiel Dol
Het was even zoeken naar de inspiratie.
Het moest borrelen in het dichtersbrein.
Ineens waren daar de woorden.
Perfect weerspiegelend waar het binnen Barefoot omgaat.
Het vraagt naar meer.
Zo’n woordentovenaar brengt mensen dichter bij je bedrijf.
Recht in het emotionele brein.
Ik ben nieuwsgierig wat jouw eerste reactie was bij het lezen van het gedicht van Michiel. Laat je het hieronder weten?
Heel gaaf! Michiel kan dat. Dus.
Ik ken Michiel als schrijvend vanuit zijn hart. Dichterbij de ziel kun je niet komen. Fantastisch dat jullie dit experiment zijn aangegaan!
Hi Ellen, leuk van je te horen. En ja ook ik ben heel blij dat we dat hebben gedaan. En een treffende omschrijving van Michiels werk!
Ricardo