Onmogelijke opdrachten: ik hou ervan!
Twee dagen later toog ik naar mijn opdrachtgever en probeerde ik te achterhalen waaróm dat rapport er moest komen. Na het lezen van de dummytekst, concludeerde ik namelijk dat ik wel eens mooier opgebouwde rapporten van ze had gezien… Met wat prikkelende vragen kreeg ik het snel door. Er moest een onderwerp op de agenda van instellingen en bestuurders worden gezet. En hun reactie op mijn kritiek op de matige structuur: “Ach ja, mensen hoeven ook niet van a tot z alles te lezen.”
Mijn laatste vraag was “Leestafel of boekenkast?”
Zonder lang nadenken antwoordde mijn opdrachtgever “Dit moet op de leestafel!” Toen ik voorstelde om dan geen rapport, maar een magazine te maken, had ik meteen de handen op elkaar. Leuk zo’n applaus, maar de deadlineklok tikte wel rap voort. En nu hadden we ook ineens een stapel sprekende foto’s én een aangepaste indeling en tekst nodig! Maar toch was ik blij: ik had namelijk de juiste oplossing voor de werkelijke vraag. En ja, ik ben inmiddels weer een beetje bijgekomen. 😉
Het was logisch, dat mijn opdrachtgever dacht in een rapport. Ze doen namelijk niet anders dan die te schrijven en dat is dus waar zij goed in zijn. Maar de beste oplossing ligt vaak niet in wat je gewend bent. Probeer daarom altijd voor jezelf helder te krijgen wat het resultaat is dat je wilt bereiken. Wàt je daarna gaat maken of doen en in welke vorm, dat zou daarvan slechts een logische afgeleide moeten zijn.
Wat wil jij ècht bereiken? Ik kop de vorm graag voor je in!