Vooral veel oefenen

Ik keek onlangs naar College Tour, waar fenomeen Sting naast Twan Huys plaats nam. Naast prachtige muziek bleek het ook nog een prachtig puur mens. Hij leerde de studenten in de zaal en mij een aantal wijze lessen.

 
Eén les was simpel “vooral veel oefenen”

Zijn kinderen gaf hij als enige tip “Maak geen muziek, omdat je rijk en beroemd wilt worden. Maak alleen muziek omdat je het leuk vindt. Vooral veel oefenen.” En goh wat had hij gelijk. Vooral veel oefenen, vooral veel oefenen, vooral veel oefenen…

Op glad ijs

Als mannetje van zeven deed ik een poging te leren schaatsen. Dat was nog knap ingewikkeld met naar buiten zwikkende enkels. Toch reed ik elke week op zaterdagochtend in de vroegte met knarsende schaatsen in het rond, met een big smile op mijn gezicht. Op een avond tijdens een natuurijsperiode sneeuwde het en kroop iedereen het warme ‘hokkie’ in voor een warme chocomel, erwtensoep of punch. Ik bleef alleen over en ploeterde door de sneeuw, mét een big smile uiteraard.

Jaren tapeten we mijn enkels om ze te fixeren, maar dat hielp weinig. Totdat we eens andere, stevigere schaatsen probeerden. Et voilà, ik stond recht op mijn schaatsen en dat bleek goed voor mijn techniek. Toen ik als dertienjarige naar ‘de grote baan’ mocht kon ik zowaar aardig schaatsen. Mijn techniek en daarmee mijn tijden verbeterden vervolgens snel. En een jaar of vijf later kon ik zelfs aardig meekomen op provinciaal niveau. Daar was ik dan na veel oefenen, vooral veel oefenen.

Ik zal nooit meer die paar keer vergeten dat ik volledig in trance een wedstrijd reed. Daar waar normaal de laatste ronde van een 1500 meter gepaard gaan met zere benen, kwam dan de finish haast onverwacht. Op zo’n moment vielen alle puzzelstukjes in elkaar. De timing van mijn slagen klopten als een bus en de wereld om me heen leek niet te bestaan. Zonder iets te zien of te horen reed ik in een bubble mijn rondjes. Wat een beloning! Ik genoot, mét een big smile uiteraard.

Op glas ijs, deel 2

En ook zakelijk zie ik ineens de overeenkomsten. Bijna negen jaar geleden begon ik mijn eigen bedrijf. Zonder te weten waar ik eigenlijk aan begon. Aangespoord door een uitzendbureau, dat een logo wilde en een vriend/drukker die vroeg of ik een eigen bedrijf had, toog ik naar de Kamer van Koophandel. Ondernemerschap, ja dat leek me wel wat bedacht ik me met een big smile.

In de jaren die volgde ging ik als parttime ondernemer soms keihard op mijn bek, zat ik avonden in de boeken om iets van boekhouden te snappen, maar wist ik ook enthousiaste reacties op mijn ontwerpen los te krijgen. Ik rommelde wat aan en kreeg er via via af en toe een klant bij. Ik zat dagen te schrijven aan een offerte en leerde met vallen en opstaan hoe je jezelf kunt verkopen aan vreemden. Langzaam aan begonnen mijn opdrachten op elkaar aan te sluiten en werd het drukker en drukker. Tot ik overspannen thuis zat…

Ineens kon ik niks meer. Zelfs een paar boodschappen doen was al ingewikkeld. De combinatie van eigen deadlines en deadlines bij mij werkgever bleken geen beste combi. In die periode vroeg ik me zelf “waar word ik nou eigenlijk blij van?”. Stap voor stap werd me duidelijk dat ik ondernemer was. Ik wilde geen compromissen meer bij mijn baas, maar zelf bepalen wat ik deed. Ik wilde mijn eigen passie volgen. Toen ik na een korte pauze weer aan de slag ging bij mijn baas, leverde ik mijn ontslagbrief in. Mét een big smile.

Opkrabbelen en doorgaan

Ineens stond ik op eigen benen. Het voelde een beetje alsof ik als dertienjarige naar de ‘grote baan’ ging. Ineens was het echte werk begonnen. Achteraf voel ik me vanaf dat moment pas écht ondernemerT. Mijn ontwikkeling kwam in een stroomversnelling. Nog steeds ging ik af en toe onderuit, maar alsof ik een wedstrijd reed krabbelde ik ook razendsnel op. Ook ondernemen leer ik met vallen en opstaan. Gewoon veel oefenen.

En af en toe vallen ook nu voor mij alle puzzelstukjes op zijn plek. Dan weet ik bij een opdrachtgever bijna moeiteloos hun drijfveren boven tafel te krijgen en lijken de oplossingen vanzelf te komen. Om vervolgens te horen, dat onze aanpak ook écht heeft gewerkt. Wat een heerlijk gevoel! Ook als ondernemer zit ik dus soms in mijn ‘bubble’ en komt de finish eerder dan verwacht. En dat door gewoon veel oefenen, vooral veel oefenen.

Passie

Ik zag ze op de ijsbaan: kinderen die gepusht werden door hun ouders om ze succesvol te maken. Ze haakten vroegtijdig af. Ik zie ze ook op netwerkbijeenkomsten: ondernemers die alleen bezig zijn met geld verdienen, omzet, winst. Ze worstelen zich een slag in het rond. Ja, Sting had helemaal gelijk. Passie is de sleutel. Je moet de dingen doen waarin je geloofd en waar je blij van wordt. Dan is oefenen ook geen straf.

“Maak geen muziek, omdat je rijk en beroemd wilt worden.”
Sting’s kinderen vroegen “Maar papa, maar jij bént toch rijk en beroemd?”
“Dat klopt. Maar maak alleen muziek omdat je het leuk vindt. Vooral veel oefenen.”

Ik help gepassioneerde bedrijven aan een grafische uitstraling die hun drijfveren zichtbaar maakt. Samen maken we een eerlijke merk met inhoud, dat mensen in het hart raakt.
Zo maak ík de wereld een stukje mooier.

Wat is jouw bijdrage aan de wereld? Waar ligt jouw passie?

Dit bericht is geplaatst in Volg je hart met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

2 reacties op Vooral veel oefenen

  1. Maureen schreef:

    “Play music because you love it” Exact die woorden waren mij ook bijgebleven na die College Tour met Sting. Zo ontzettend waar. Als startende ondernemer is het niet bepaald vet pot maar toch sta ik elke dag met een goed gevoel op en zoals je zegt een big smile op mijn gezicht. En zo hoort het ook!

Reacties zijn gesloten.