Wat er mis gaat bij heidagen

btn_heidagofferteTijdens mijn werknemersbestaan
kwam de bureauretraite elk jaar langs.
Het is de heidag voor ontwerpbureaus.
Meestal zonder resultaat…
 

BLOG13_daretodream2

We reden voor een heidag naar een über toffe locatie.

We gingen ‘iets leuks’ doen en nadenken over de toekomst.
We stapten in kayaks, bouwden een toren, of dansten de tango
om vervolgens te brainstormen over

‘Hoe gaan we het anders doen?’

 
Er was een case waar aan werd gewerkt.
Van het vergroten van de efficiëntie
tot het verbeteren van klantcontact.

Van slimmer organiseren tot het bedenken
van een nieuwe werkplekinrichting.
Er moesten oplossingen worden bedacht.

Niemand vroeg zich af of die oplossingen
ook écht ergens aan bijdroegen na de heidag

 
Meestal belandden de plannen in een la en ging iedereen de volgende dag weer aan de slag. De nieuwe plannen zaten nog bij niemand in het systeem. Ze nodigden meestal ook niet uit om er mee aan de slag te gaan.

Met dromen ligt dat anders.

 
Ik neem regelmatig een dag de tijd om te dromen.
Doelloos dwaal ik door de duinen.
Ik geniet ik van een langs scherende meeuw,
een tjilpende merel,
een wegspringend duinkonijn
en het ruisen van de wind.

Het geeft de ruimte om mijn gedachten de vrije loop te laten.
En soms ga ik even zitten om mijn dromen te vangen.
Met stift en papier visualiseer ik mijn droom,
zodat ik hem niet kan vergeten.

Pas in de weken na mijn droomdag
sta ik mezelf toe om mijn dromen concreet te maken.

Om het pad te tekenen richting die droom. Om te bepalen wat de eerste stap is die ik ga zetten. Mijn droomdag is om te dromen, niet om plannen te maken.

Ik nodig alle organisaties uit om ook
hun medewerkers te laten dromen
als zij een heidag organiseren.

 
Ruimte voor dromen werkt inpsirerend.
Niet alleen tijdens de droom-, strand-, of heidag,
maar ook daarna.

Want je dromen, daar wil je best een stapje dichterbij komen.

Geef iedereen eens de kans om te dromen.
Geef de vrijheid en laat iedereen zijn dromen dromen.
Misschien zijn ze zakelijk, misschien ook wel persoonlijk.

Dromen zijn dromen, ze zijn niet te sturen
en dat moet je dan ook niet verwachten.

 
En dan komt het…
Wow!

Het blijkt bij elke droom-op-de-heisessie die ik organiseer steeds weer ontzettend waardevol om dromen met elkaar te delen. Collega’s verrassen elkaar, worden creatief en kunnen er voor zorgen, dat iedereen een stapje dichter bij zijn of haar droom kan komen.

Het team wordt de katalysator
van ieders droom.

 
Waanzinnig toch? Om als bedrijf samen de veiligheid en het vertrouwen te geven aan iedereen om te kunnen en mogen dromen. Om open naar elkaar te kunnen zijn en zo samen stappen te zetten.

Die dromen zijn niet alleen voor elk individu belangrijk, ze helpen ook om het kompas van het bedrijf te kunnen stellen.

Vanuit dromen kun je samen bepalen wat nou écht de gezamenlijke koers is. Waar je samen voor wilt gaan.

 
Je mag me een dromer noemen,
btn_heidagofferteMaar hopelijk ben ik niet de enige.

Ik zie het voor me. Wie doet mee?
Wie durft te (laten) dromen?

Dit bericht is geplaatst in Creativiteit XL, Een identiteit die werkt, Verbinding met de tags , , , , . Bookmark de permalink.

5 reacties op Wat er mis gaat bij heidagen

  1. Josette schreef:

    Ja Heidagen, wie bedenkt dat?
    Speeltjes voor managers, zonder duidelijk doel.
    Wat brengt het concreet op?
    Volgens mij worden dit soort dagen niet (meer) door het bedrijfsleven gehouden,maar alleen nog door gemeenten enz. Zonde van de tijd en het geld

    • Dank voor je reactie. Op zich niet zonde van het geld, mits er mag worden gedroomd. 😉 Wat brengt jou tot de conclusie dat het bedrijfsleven geen ‘heidagen’ (meer) organiseert?

  2. Allard schreef:

    Heidagen is wel een container begrip geworden. Alle sessies buiten het eigen kantoor worden zo genoemd. Zonder einddoel is alles zinloos, ook een vergadering of uberhaupt te gaan werken. Maar Heidagen met een doel kunnen zeker zinvol zijn. Elkaar ontmoeten in een andere omgeving en niet steeds teruggetrokken worden in de waan van de dag maakt het makkelijker om anders te kijken of te dromen. Maar zorg dat je altijd weet wat je bereikt wil hebben aan het einde van een sessie; Of dat nu een concreet plan is of om dromen te delen.

  3. Rob schreef:

    Een andere omgeving -zoals de heide- kan helpen om de beklemmende structuur van een kantooromgeving te doorbreken of in de zijn-stand te komen, in plaats van de eeuwige doe-stand. Het zijn in mijn ogen middelen om een hoger doel te dienen, namelijk: creativiteit. Jouw droomdagen zijn daar een voorbeeld van. Jij staat jezelf toe om tijd te spanderen aan dromen zonder dat je vooraf weet waar het je brengt. Laat staan dat je weet óf het je ergens brengt of dat je weet hoe je daar gaat komen. En wat dat kost. Griezelig voor velen.
    Sir Ken Robinson heeft een TED-talk [ted id=66] die precies hierover gaat; al jaren leiden wij mensen op, de creativiteit uit. Presteren, groeien en vooral geen fouten maken om later een belangrijke bijdrage te leveren in onze nog altijd Tayloristische maatschappij. Dat, terwijl wij juist die creativiteit nodig hebben om de toekomst invulling te geven. Immers: “wie geen vaudten maakt, maakt meestal niets”.
    Dus: durf je, los van haalbaarheid, status of gelijk, te dromen? Durf je te zeggen dat je het even niet weet? Durf je een naïve gedachte te delen en het samen te testen? Durf je een fout te maken? De heide, een spijkerbroek of een kayak kunnen daarbij helpen, maar te vaak is het: “en we doen allemaal een plas, en alles is weer zoals het was…” en dat is zonde van de creativiteit. Visie én actie!

Reacties zijn gesloten.